‘Wannes voelde zich niet begrepen op school ondanks dat hij duidelijke signalen gaf. Maar Wannes werd niet gezien of naar waarde geschat. Het was een zoektocht naar GELUK. En dat geluk heeft Wannes grotendeels aan jou te danken Magda.
Wannes kwam bij jou voor de eerste maal als een gebroken kind, dat letterlijk en figuurlijk gebukt ging omdat hij zich niet begrepen voelde.
Wat deed het deugd om Wannes opnieuw te zien openbloeien. Omdat hij bij jou de steun voelde! Iemand die hem begreep.
Wannes heeft heel veel respect voor jou Magda.
Jij hebt hem laten zien dat anders zijn ook heel mooi kan zijn. Dat hij heel wat talenten heeft en helemaal niet dom is. Ook onze ogen zijn open gegaan als ouders. Wij hadden nog nooit van beelddenken gehoord. Door jouw hulp zijn we Wannes ook anders gaan benaderen, zijn we gaan lezen over beelddenken. Dit alles heeft ons een ander zicht gegeven op Wannes. Wij zijn jou Magda, eeuwig dankbaar. Ik kan je alleen maar zeggen dat je prachtig werk levert en ons geluk, aan jou hebben te danken.’

De mama van Wannes, gelezen en goedgekeurd door Wannes.

‘Dat we in beelden dachten, deden we waarschijnlijk al heel ons leven, maar we konden daar geen 'echt beeld' op plakken.
Magda heeft ons de weg daar naar toe gewezen.
Tijdens het eerste leerjaar werd de manier van denken van onze zoon niet altijd begrepen door de leerkracht. Zijn zelfvertrouwen kreeg toen een enorme deuk. Magda vertelde ons dat beelddenken, in onze maatschappij, in feite heel normaal is. Samen met haar gingen we op weg. Dankzij Magda geloofde ons kind weer in zichzelf, en kon hij stappen zetten die bepalend waren en nu nog zijn, in zijn schoolloopbaan. Ook wij, als ouders, geloofden weer in onszelf. We zijn er van overtuigd dat beelddenkers het kunnen maken in onze maatschappij, want het zijn kampioenen in 'Out of the box denken'.

De ouders Lutgard en Francis

‘Jij hebt ook op hem een positieve indruk gemaakt, want onlangs moesten we aan het station zijn en vroeg hij wanneer we nog eens naar Magda gaan met de trein, ook jouw boek neemt hij nog vaak uit mijn boekenkast om naar jouw foto te kijken.’

De mama van Igor met een knuffel van Igor!

Vorige week vertelde een vriendin mij over beelddenken en ze liet mij daarbij iets lezen op het internet waarin ik mezelf helemaal herkende. Ondertussen heb ik met tranen in mijn ogen uw boek gelezen. Zoveel herkenning en de bevestiging dat mijn leven moeilijker loopt dan dat van anderen en dat ik het dus best wel goed doe. Mijn zoontje herken ik ook. (het gevoelige, het fantasierijke, onze soort van humor,…) Ik vroeg hem wat hij zag als ik zei ‘koe’. Hij zag een witte koe met zwarte vlekken. ‘In een wei ? ’ ‘Ja.’ ‘Staan er bloemen in die wei ?’ ‘Nu wel’. En dat is helemaal wat ik herken. Als ze zeggen ‘we gaan een relaxatie oefening doen waarbij we een trap aflopen’, ben ik al lang die trap afgelopen voor ze er nog maar aan beginnen. Alleszins heel erg bedankt voor het schrijven van dit duidelijke boek. Het is het eerste in jaren tijd dat ik in één ruk heb uitgelezen. Het las ook vlot omdat het voor mij de juiste lay-out had en de interviews mij in staat stelden om de beelddenkers te laten leven.